|
|
مرتضی مطهری |
|
محل زندگی |
|
نقشهای برجسته |
نظریهپردازی جمهوری اسلامی |
لقب |
آیت الله - استاد - معلم شهید |
آثار |
متعدد |
فرزندان |
|
والدین |
|
وبگاه |
|
زندگی نامه استاد شهید مرتضی مطهری
مرتضی مطهری در ۱۳ بهمن ۱۲۹۸ش، ۱۲ جمادیالاول ۱۳۳۸ق، در فریمان از توابع مشهد به دنیا آمد. او مقدمات را نزد پدرش محمدحسین مطهری که روحانی مورد احترام مردم در فریمان بود فراگرفت و از ۱۳ سالگی (سال ۱۳۱۱ش) در حوزه علمیه مشهد مشغول به تحصیل شد. در سال ۱۳۱۶ش او به قم رفت و حدود ۱۵ سال در آنجا اقامت نموده از درس اساتید آنجا همچون آیت الله بروجردی، امام خمینی و علامه طباطبائی استفاده نمود.
مرتضی مطهری مشهور به شهید مطهری و استاد مطهری، متفکر و نویسنده شیعه در قرن14 می باشد او یکی از مؤثرترین روحانیان معاصر در تفسیر آموزههای اسلام مطابق با نیاز روز محسوب میشود. مطهری در کلام و فلسفه اسلامی ماهر بود و آثاری در این باب دارد. پیش از انقلاب اسلامی، مبارزات فکری مطهری در مقابله با جریانات فکری مارکسیستی در ایران نقش قابل توجهی در رویگردانی جوانان از این تفکرات داشت. او از بنیانگذاران حسینیه ارشاد است. روزآمدسازی و تبیین آموزههای اسلام و تشیع، از ویژگیهای فعالیتهای فکری مطهری است. مطهری، آموزههای اسلامی را که قبلاً در قالب بیاناتی پیچیده ارائه میشد، به سبک ویژه خود، به صورت آسان و با زبان روز در اختیار مخاطبان قرار میداد. کتابهای او در موضوعات مختلف دینی بارها به زبانهای مختلف منتشر شده است. مطهری از افراد تأثیرگذار و رهبران فکری انقلاب اسلامی ایران به شمار میرود. وی ریاست شورای انقلاب را تا روز شهادت بر عهده داشت.
فعالیتهای دینی و اجتماعی
مرتضی مطهری سال ۱۳۳۱ش از قم به تهران مهاجرت کرد و در مدرسه سپهسالار (دانشگاه شهید مطهری فعلی) و مدرسه مروی تدریس کرد. نخستین اثرش یعنی شرح کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم (اثر استادش سید محمدحسین طباطبائی) را در سال ۱۳۳۲ منتشر کرد و از سال ۱۳۳۴ به تدریس در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران مشغول شد. مطهری در طول این سالها با گروه فدائیان اسلام ارتباط داشت.
در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و در پی اعتراضات مردم به نظام سلطنتی پهلوی که آیت الله خمینی را بازداشت کرده بود مطهری نیز به همراه عدهای دیگر از روحانیون، زندانی و پس از ۴۳ روز آزاد شد. بعد از قیام ۱۵ خرداد همکاری با جمعیتهای موتلفه اسلامی را آغاز کرد. در سال ۱۳۴۴ به خاطر انتشار دو جلد كتاب داستان راستان موفق به دریافت جایزه از یونسكو شد.
تدریس در حوزه علمیه قم و دانشگاه تهران
مطهری در طول سالهای دهه ۱۳۵۰ شمسی، به توصیه امام خمینی هفتهای دو روز به قم عزیمت کرده و به تدریس در حوزه علمیه قم میپرداخت و همزمان در تهران نیز سلسله جلسات درسی در منزل و غیره تشکیل میداد. مطهری در سالهای ۱۳۵۱-۱۳۵۳ش در مسجد الجواد، مسجد جاوید و مسجد ارک و دیگر مراکز دینی تهران سخنرانی میکرد تا این که در سال ۱۳۵۴ش ممنوع المنبر شد.
مرتضی مطهری یازدهم اردیبهشت ۱۳۵۸ش، شبهنگام زمانی که از شرکت در جلسهای در منزل دکتر سحابی بازمیگشت، به دست اعضای گروه فرقان ترور شده و به شهادت رسید .
آثار مکتوب
مرتضی مطهری، از سال ۱۳۲۵ش آغاز به تألیف آثاری در زمینههای مختلف فلسفی، اجتماعی، اخلاقی، فقهی و تاریخی کرد و بیش از ۷۰ اثر از او انتشار یافته است. برخی از آثار او در زمان حیات و برخی دیگر پس از درگذشت وی توسط انتشارات صدرا چاپ شده است.
علاوه بر موارد ذکر شده، نزدیک به سی هزار برگ یادداشت و فیش تحقیقاتی نیز از مطهری باقی مانده است. «مجموعه آثار شهید مطهری»، مجموعهای ۲۸ جلدی حاوی تمامی آثار منتشر شده از وی است .
از نگاه دیگران
امام خمینی: «اینجانب نمیتوانم احساسات و عواطف خود را نسبت به این شخصیت عزیز ابراز کنم. آنچه باید عرض کنم درباره او این است که خدمتهای ارزشمندی به اسلام و علم نمود و موجب تاسف بسیار است که دست جنایتکاران، این درخت ثمربخش را از حوزههای علمی و اسلامی گرفت.» «مطهری فرزندی عزیز برای من و پشتوانهای محکم برای حوزه دینی و علمی و خدمتگزاری سودمند برای ملت و کشور بود. او در عمر کوتاه خود آثار جاویدی به یادگار گذاشت که پرتوی از وجدان بیدار و روح سرشار از عشق او به مکتب بود.»
آیت الله سید علی خامنهای: کمتر کسی و کمتر اندیشمندی را مانند استاد شهید مطهری میتوان یافت که با این ظرفیت فکری و روحی مشغول به کار باشد. هر سخنرانیِ این شهید عزیز را میتوان یک کار تخصصی و پرمایه دانست. لذا شایسته است بر روی مبانی فکری و خط فلسفی ایشان کارهای زیادی بشود. آثار استاد شهید مطهری مبانی فکری نظام جمهوری اسلامی ایران است.
علامه طباطبائی: مرحوم مطهری یک هوش فوق العادهای داشت و حرف از او ضایع نمیشد. حرفی که میگفتیم میگرفت و به مغزش میسپرد. علاوه بر مسأله تقوا و انسانیت و جهات اخلاق که انصافا داشت، یک هوش فراوانی هم داشت و هر چه میگفتیم هدر نمیرفت، مطمئن بودم که هدر نمیرود.